durmuþ göktekin
Active member
SÖZÜM KENDİME…
Dünyayı göz penceremden seyrettiren ışığı yaratmış. Görmeyi ışığa bağlamış. Işık olmasaydı göremezdim. Gözümle görüyor, kulağımla duyuyor, ağzımla konuşuyorum. Aklımla; iyiyi kötüden, yanlışı doğrudan ayırıyorum. Bu mucize işleri yapmamı temin eden, beni akılla donatıp insan olarak dünyaya göndermiş. Bunlara bak, şükret!
Gözümle nereye baktığımı, kulağımla neleri dinlediğimi, ağzımla neleri konuştuğumu elbette bilecektir. O’nun bildiğini şu örnekle daha iyi anlıyorum:
Bir işveren, belli bir alanda çalıştırdığı elamanlarını, kurduğu bir kamera sistemiyle her an takip edebiliyor. Beni yaratan da benim nereye baktığımı, neyi dinlediğimi, neleri konuştuğumu, görür, duyar ve bilir.
Gözlerim konuşmaz. Ama çok şeyler anlatır. Öyle bakar ki saraylar yıkar. Öyle bakar ki saraylar yapar. Öyle de bakar ki ciğerler yakar. Ben, gözlerimle saraylar yapmalıyım. Yürekler yakmamalıyım. Bilmeliyim ki gözlerimin nereye ne maksatla baktığını gören ve bilen vardır.
Gözlerim Cemaline hasret. Gözlerim yollarını, yollarını özlerim. Sen izin vermezsen hayatı göremem. Gözlerim beni hayata bağlar. Gözlerimde ışık ol. Her zaman seninle baksın dünyaya. Baktığım her şeyde seni görüyüm. Sen, nursun, gözlerimde hayatsın. Ruhuma bedenimi giydirdin, gözlerimi yerliyerine koydun. Hayatım için kâinatı yarattın. Elimi bir an bıraksan, irtibatını kessen hayatım devam etmez. Rabbim, Cemali’ne aynalık eden varlıklarını görebilmek için ışığı ve göz nurumu eksik etme! Işıksız bir dünya, nursuz bir ruh istemiyorum!
Renklerle dünyamı süsledin. Ağzıma koyduğun tat alma duygusu ile verdiğin gıdalardan tat alıyorum. Ruhuma koyduğun haz duygusuyla lezzet duyuyorum. Kulağımla müziğin nağmelerini dinliyorum. Bunların haz ve lezzetini duyuran Rabbim!.. Onları senin emrin hilafına kullandımsa beni affet.. Affetmek senin şanına yakışır. Bu mucize nimetlerini kullanırken, beni nefsime yenik düşürme! Emrettiğin istikamette kullanma gücü ver bana.
Ağlarken farkına vardım! Sen, ağlamak vermeseydin ben nasıl ağlardım? Gözyaşlarımla sana yalvarmak, senin yaratıcılığına sığınmak istiyorum! Kalbimi çalıştıran, azalarımı kendine döndür. Seni sevmek için kalbime sevgi koydun. Yarattıklarını da senden ötürü sevmeyi öğret!
Rabbim, bütün âlemle, özellikle benimle sen kendini anlatıyorsun. Beni, varlığın eşrefi, yeryüzünün halifesi yaptın. Amenna ve sadakte! Benim asıl vazifem, bütün zerratımla sana kulluk yapmaktır. Her şeyim senin varlığını, birliğini anlatıyor. Gözüm ve dilim “Allah vardır ve birdir” diyor. Dilim sussa, azalarım senin varlığını ve birliğini tasdik ediyor. Gözümü, yüzümü, dilimi emrettiklerine döndür. Kulağıma, hoşuna gidenleri dinlettir. Gözüme nur, dizime fer veren Rabbim! Kalbimi samimiyetle, ruhumu sevginle doyur.
20. 02. 2012
Durmuş Göktekin
