Konuya cevap cer

Misafir:  Senenin kısa günlerinde, insan veya deve yürüyüşü ile üç günde gidilecek yere gitmeyi niyet ederek, bulunduğu yerin kenar evlerinin dışına çıkan kimsedir. Veya vatanından çıkıp en az on sekiz saatlik bir mesafeye gitmeye başlamış olan kimsedir.  En az üç günlük mesafeye gitmeyi niyet etmek gerekir. Eğer böyle bir niyeti olmadan bir şahıs yola çıksa bütün dünyayı da dolaşsa yine misafir olamaz. Misafire fıkıhta “yolcu” denilir. Bunun aksi durumda olana ise “mukim” denilir. Mukim, vatanında veya o hükümdeki bir yerde oturan kimsedir. 

• Evet, insan bu dünyada bir misafirdir, buradan da diğer bir aleme gidecektir.
  
• Misafir ev sahibinin işlerine karışamaz. 
  
• O misafirhaneye kendi evi gibi sahip çıkamaz, tahakküm ve itirazlarda bulunamaz.
  
• Misafir olan kimse, ev sahibinin iznine ve rızasına uygun olmayacak şekilde yemeklerde ve sair şeylerde israf edemez.
  
• Misafir olan kimse, misafirhanede geçicidir, geçici olduğunu bilmelidir.
  
• Yapılan ikram ve muameleleri tenkit edemez, nankörlük edemez, inkâr edemez.
  
• Misafir olan kimse daima sefer halindedir, Seferinde çok yerlere, menzillere uğrar, uğradığı her yerin adetleri ve şartları ayrı ayrı olur.
  
• Misafir olan kimse, beraberinde getiremeyeceği bir şeye kalbini bağlamaz. 
  
• Misafir olan kimse, misafirhanedeki hiçbir şeye malik değildir, malik olamayacağını  iyi bilmelidir.
  
• Misafir, misafir olduğu hanede ebedi olarak yani mukim olarak kalamaz.
  
• Oradasındır ama oralı değilsindir.
  
• Misafirin önüne sofralar kurulur, izzet-ikram yapılır, fakat hiç biri misafire ait değildir.
  
• Misafirin rahatı yerinde olsa da bir gün kalkıp gidecektir, çünkü gitmek zorundadır.
  
• Misafirlik dünya hayatına ne kadar çok benziyor, dünya hayatı da misafirliğe…
  
• Misafir umduğuna değil, bulduğuna güler, hane sahibi ne derse o olur.