Gerek forumda ,gerekse ,özel hayatlarımızda ki derslerde ,Dua konusu ve şükür konusu her işlendiğinde ,benim hatıramda yer etmiş şu mubarek kıssa hep canlanmıştır..;
Malumunuz sizlerde bilirsiniz bu mubarek kıssayı ;
Efendimiz (sav) her gece şükür namazı kılıp uzun uzun tevbe ve dua ederlerken ,Bir gün hz Aişe (ra) validemiz..uyarır kendilerini ;(Sen ki her iki cihanda affedilip temizlenmişl bir Peygambersin neden hala bu kadar ibadet ediyorsun )
işte bu kıssadan bahsediyorum sizlerde hatırlamışsınızdır muhakkak;
Aslında ana fikri burada gizlidir anlamak isteyene;
Risaletin vahyin peygamberleri dahi her an RAHMANIN kapısındaysa ,kim bilir bizim ne kadar çok ihtiyacımız var o kapının müdavimi olabilmeye öyle değil mi?
