Hâce Musa Topbaş (Sâdık Dânâ) Efendiden İnciler

[ABDULLAH4]

Affedicilik, Kabahat Örtücülük


Rasûl-i Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem buyurdu:

"Ey dil ile iman edip kalblerine iman yerleşmeyenler! İnsanları gıybet etmeyin, gizli şeylerini araştırmayın. Çünkü bir müslümanın sır perdesini yırtıp gizli şeylerini açığa vuranın Allah Teâlâ sır perdesini yırtar, isterse kendi evinde olsun, kötülüklerini meydana çıkarır."

Ebû Hüreyre radıyallahu anh'den:

Bir gün Rasûl-i Zîşan Efendimiz aramızda oturuyordu. Birden gördük ki gülüyor.

Ta iki mübarek yan dişleri görününceye kadar.

Sahabe-i kiram tarafından soruldu:

Neden tebessüm buyurdunuz ya Rasûlallah? Buyurdu:
Benim ümmetimden iki adam huzur-ı ilahîde diz çökmüşler, O iki kişinin birisi diyor ki:

Ya rabbî, benim hakkımı zalim kardeşimden al.

(Kur'ân-ı Kerim'de, Sûre-i İbrahim'de:

"Yevm-i kıyâmette herkes hakkını ister. Velev en yakın akrabası dahi olsa bile" buyurulur.

Allahü Teâlâ buyurur:

Ey zalim, mazlum din kardeşinin hakkını ver! Zalim der ki:

Ya rabbi, hasenatımdan hiçbir şey kalmamıştır. Mazlum:

Ya rabbi, o zalim benim günahımdan yüklensin!

Rasûl-i Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz ağladı ve buyurdu ki:

"Muhakkak o gün öyle bir gündür ki o günde insanın kendi günahlarını diğer kimselere yüklemeğe şiddetle ihtiyacı vardır.

Allah-ü Teâlâ, hakkını talep eden mü'mine buyurur:

Başını sema tarafına kaldır, cennetlere bak!

 

[ABDULLAH4]

Affedicilik, Kabahat Örtücülük


Hakkını isteyen mazlum, başını sema tarafına kaldırır.

Hayret verici olan hayır ve nimetleri görür.

Mazlum der ki:

Ya rabbi, şu kimin içindir?

Allah Teâlâ buyurur:

Semenini (bedelini) bana veren içindir.

Mazlum der ki:

Kim o semene malik olabilir? Allahü Teâlâ buyurur:

Sen malik olursun. Mazlum:

Ne ile ben malik olurum? Allahü Teâlâ ve tekaddes hazretleri:

Kardeşini affetmekle. Mazlum der ki:

Ya Rabbi, muhakkak ben onu, yani bana zulmedeni affettim.

Allah Teâlâ buyurur:
Kardeşinin elini tut, cennete ithal et.

Hulasa Cenâb-ı Hak, makbul bir amel ile hem zalime, hem de mazlûma ebedi nimetlerle mükafat buyurur.
(Hutbe-i Nebevi, 18.nci hadis)

 

[ABDULLAH4]

Affedicilik, Kabahat Örtücülük


Musa aleyhisselam:

Ya Rabb!,senin ind-i ulûhiyyetinde en aziz kulun kimdir? diye sual ettiğinde Allahü Teâlâ Hazretleri:

Kendilerine eza edenin cezasını vermeye kudreti olduğu halde affeyleyendir," buyurdu.

HAZRET-İ ALİ'NİN AFVEDİCİLİĞİ

Mahmud Sâmî kuddise sirruh Hazret-i Ali radıyallahu anh kitabında Hazret-i Ali'nin affediciliği, hoşgörürlüğü üzerine şunları zikreder:

Bir gün ashab-ı güzin rıdvanullahi aleyhim ecmaîn- Rasûl-i Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem'den Hazret-i Ali'yi çok sevmelerinin sebebini sordular. Server-i alem sallallahu aleyhi ve sellem:

Varın Ali'yi çağırın! buyurdular. Ashab-ı kiramdan birisi Hazret-i Ali'yi çağırmaya gitti.

Habib-i Ekrem, Hazret-i Ali gelmeden ashabına:

Ey ashabım, siz birisine iyilik etseniz, o da size karşılık olarak kötülük yaparsa ne yaparsınız? buyurdular.

Ashab-ı Kiram:

Yine iyilik ederiz, dediler. Rasûl-i Ekrem:

O kimse yine kötülük yaparsa ne ya parsınız? buyurdular.

Ashab-ı kiram:

Yine iyilik ederiz, dediler. Rasûl-i Ekrem:

Tekrar size kötülükte bulununca ne yaparsınız? buyurunca Ashab-ı kiram başlarını aşağı indirdiler, bir cevap veremediler. Hazret-i Ali radıyallahu anh geldi. Rasûl-i Ekrem Efendimiz Hazret-i Ali'ye:

Ya Ali, sen birisine iyilik etsen, o sana kötülük yapsa, sen ne yaparsın? buyurdular.

Hazret-i Ali radıyallahu anh:
İyilik yaparım, dedi.

 

[ABDULLAH4]

Affedicilik, Kabahat Örtücülük


Rasûl-i Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem aynı soruyu yedi kere tekrarladı.

Hazret-i Ali hepsinde de:

Yine iyilik yaparım, diye cevap verdi. Sonra ilave ederek:

"O kimseye ben iyilik yaptıkça o bana hep kötülükte bulunsa yine ben ona iyilik yaparım" dedi.

Bunun üzerine ashab-ı kiram radıyallahu anhüm ecmain:

Ya Rasûlallah, Ali'yi çok sevmenizin sebebini anladık.

Onun bu sevgiye layık olduğunu gördük, dediler ve Hazret-i Ali'ye dua ettiler

GÜÇLÜ İKEN AFVETME

Ahmed er-Rifaî kuddise sirruh buyurur:

"Bir mürid veya velî için şart odur ki, onda insanların ayıplarını görecek bir göz olmaya."

Reslan ed-Dımışkî kuddise sirruh, en güzel huylardan üçünü şöyle sıralardı:

İntikam almaya gücü var iken affetmek, Zillet anında dahi mütevazı olmak, Verirken minnetsiz, karşılığını beklemeden vermek.

Hata ve kusuru affetmelidir. Büyükler buyurmuşlardır ki:

"Bir din kardeşin sana karşı bir kusur işlerse kendinde onun yetmiş çeşit özrünü ara.

Nefsin kabul etmezse nefsine de ki: İşte senin kötü huyun ve herkese fena söyleyicilerin kardeşin senden yetmiş türlü özür diliyor da kabul etmiyorsun!"

Kusuru bir günah ise, ona güzellikle o işten vazgeçmesini söylemeli.

 

[ABDULLAH4]

Affedicilik, Kabahat Örtücülük


İbrahim Nahaî kuddise sirruh buyurur:

"Din kardeşinden bir günah yüzünden ayrılma. Bugün yaparsa yarın yapmaz."

Ebu'd-Derda radıyallahu anh'e:

"Din kardeşin günah işledi, onu düşman tutuyor musun? denildikte:

Ebu'd - Derda radıyallahu anh'e:

"Din kardeşin günah işledi,

onu düşman kabul ediyor musun?" diye soruldu. O;

"Günahına düşmanım, ama o benim kardeşimdir" şeklinde cevap verdi.

"Günahına düşmanım ama o benim kardeşimdir" buyurmuştur.


Kardeşlik etmek suç değildir.

Kardeşliği kesmek ise suçtur.

Sana bir kusur edip de özür dilerse affetmen iyidir.

Yalan söylediğini bilsen bile özrünü kabul eyle.

Rasûl-i Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem buyurur:

"Bir kimseden kardeşi özür diler de özrünü kabul etmezse, onun günahı, müslümanların yolunu kesip onlardan haraç alanın günahı gibidir."

Beni İsrail'de iki kişi vardı.

Birbirini çok severler, bir dağ başında ibadet ederlerdi.

Bir tanesi bir şey satın almak için şehre indi.

 

[ABDULLAH4]

Affedicilik, Kabahat Örtücülük

Gözü meyhanedeki bir kadına takıldı.

Ona tutuldu ve ister istemez onunla kaldı.

Birkaç gün geçince diğeri onu aramağa geldi ve başından geçenleri duydu.

Yanına gitti.

Diğeri utancından "Seni tanımıyorum" dedi.

Yanına gelen: "Üzülme, sana karşı olan şefkatim bugün senden ayrılacak kadar az değildir" dedi ve eğildi onu öptü.

Bu şefkati arkadaşından görünce gözünden düşmediğim anladı.

Kalktı, tevbe etti ve onunla gitti.


MÜ'MİNİN SIRRINI İFŞA

Allahu Teâlâ'nın isimlerinden biri de el-Gafur'dür. Bağışlayıcı manasınadır.

Allah Teâlâ Peygamberini gerek Kur'ân ve gerekse Tevrat'ta bununla vasfetmiştir. O'na affetmeyi emretmiştir:

"Habibim, sen güçlüğü değil, kolaylığı sağlayan yolu tut" buyurmuştur.

Bu âyet hakkında Cebrail aleyhisselama sorulduğunda o şu cevabı verdi:

Bunun anlamı:

"Sana zulmedeni affetmendir."

Hadis-i meşhurda beyan edildiğine göre Tevrat'ta ve Încil'de O'nun vasfı şöyle geçmektedir:

"O, kaba ve haşin değildir. Lakin o affedici ve müsamahakardır." (Şifa-i Şerif'den).

 

[ABDULLAH4]

Affedicilik, Kabahat Örtücülük


Hacı Bayram Velî kuddise sirruh buyurmuştur ki:

' 'Ayıp ve kusurlarını gördüğünüz arkadaşlarınızın, komşularınızın sırlarını ifşa etmeyiniz.

Çünkü gördüğünüz bu sırlar size emanettir. Emanete hıyanet ise çirkin bir harekettir."

Rahiblerden biri Hişam bin Abdilmelik'in huzuruna çıkar:

Hişam, rahibe: "Zülkarneyn'in peygamber olup olmadığı hakkındaki görüşün nedir?" diye sorar.

Rahip: "O peygamber değildi. Fakat o dört hasletle mertebeye yükseldi dedi ve bunları şöylece anlattı:

"O, gücü yettiği halde affeder, yalan konuşmaz, verdiği sözde durur ve bugünden yarını düşünmezdi" dedi.

Diğer biri de: "Zulme uğradığı halde yumuşak davranıp da sonra gücü yettiği takdirde intikam alan kimseye halim denmez. Halîm, zulme uğradığı zaman sabredip intikam almağa gücü yettiği zaman da affederek bağışlayan kimseye denir" demiştir.

İbrahim Dussûkî kuddise sirruh dedi ki:

"Varını Hak yolunda harcamış velî kul...

İşte o, sahip olduğu heybet yönü ile bir sultana benzer...

Tevazu ediş şeklinde ise zelil bir kula benzer.

Kalbindeki duygu da budur.

Kendisine daha fazla kıymet vermez.

O bir sultan olmuştur.

Buna sebep ise:

Onun iffetli oluşudur, nefsini üste çıkarmayışıdır.

Affeder, hoş görür... özünde ikram duygusu taşır.

Kimseye minnet etmez.

Yaptığı iyiliği başa kakmaz ve daha nice iyilikleri vardır.

 

[ABDULLAH4]

Affedicilik, Kabahat Örtücülük


Gene şöyle buyurdular:

"Herhangi bir velî kulunu Allahü Teâlâ imtihan yolu ile bir iptilaya düşürmüştür.

Bundan muradı onu mânâ erleri derecesine erdirmekten başka bir şey değildir.

Şayet İptilaya düşen velî sabreder, tahammül eder, kızmaz, darılmaz, affeder ve kerem sahibi olursa...

Allahü Teâlâ onu arzu ettiği derecelere yükseltir.

Aksi halde olduğu yerde bırakır ve derece vermez, kovar..."

"Abdullah Tüsterî kuddise sirruh buyurmuşlardır ki:

"Güzel huylunun en aşağı hâli, başkalarının yükünü çekmek, kötülüğe kötülükle karşılık vermemek, yapılan kötülüğü affedip onu yapanı bağışlamaktır."

1988 TEMMUZ ALTINOLUK

 

[ABDULLAH4]

İnsanlık Değeri Tevâzû

BİLHASSA tevazu ve alçak gönüllülükleri tarife sığmaz, lisan ile anlatılamazdı.

Bila istisna herkesi kendilerinden üstün görürlerdi.

Herkesin horladığı, küçük ve hakir gördükleri diyanet-perver acizlerin, miskinlerin ziyaretlerine gider, kendilerinden dua talebinde bulunurlardı.

Allah Teala'nın kulu, mahluku niyetiyle herkese diyanetleri nisbetinde itibar eder, hürmet ve alaka gösterirlerdi.

Ehl-i beytlerine karşı çok şefkatli idiler.

Fakat maneviyatını üstün gördükleri kimselere onlardan fazla ikram ve itibar ederlerdi.

Ehl-i ilmi, hafızları, fakirleri, miskinleri, bilhassa edeb ehlini çok severlerdi.

Zengin-fakir, genç-ihtiyar, bilgili-bilgisiz, rütbeli-rütbesiz,

bütün insanlara karşı son derece şefkatli, mahviyetli ve alçak gönüllü idiler.

Bilhassa hac yolculuklannda,

Mescid-i Nebevî'de kısm-ı azami ümmî olan agavat-ı kiram hazeratının hatta bevvabların ellerini öpmeğe sa'yü gayret ederlerdi.

Onlar da muhterem üstaz hazretlerindeki bu nezaket ve tevazuu görünce Üstad'a karşı sevgi , saygı ve iştiyakları artar,

kendisine karşı kimseye göstermedikleri büyük bir hürmet ve ta'zîm gösterirlerdi.

Bu sevginin neticesi haccin en izdihamlı anlarında bile Ashab-ı Suffa mahallinin ön sanndaki yerlerini kendisine ve evladlarına tahsis ederlerdi.

 

[ABDULLAH4]

İnsanlık Değeri Tevâzû

Sabık Van Müflisi alim bir zat ile bir Şazelî şeyhi de ashab-ı Suffa müdavimlerindendi.

Bu zatlar gayet sert celalli meşreb idiler.

Her kimin bir adab noksanlığını görseler, yerlerinde duramazlar, huşunetle mukabele ederierdi.

Bir taraftan da muhterem üstaz hazretlerinin o pek ince,

zarif hal ve edasını tarassut ettiklerinden pek kısa bir zamanda muhammediyyü'l-meşreb olan yüksek seviyeli bu zatın hayranı oldukları görüldü.

Eski sertliklerinin yerini hilmiyet, öfkelerinin yerini afvedicilik ve merhamet aldı.

Bakınız, Hakîkî Hak yolcusunu, Allah dostunu teşhîs etmenin ve hürmet göstermenin karşılığı ne kadar verimli oluyor.

Oranın hadimlerinden elleri felçli, titrek, Abdülkadir Efendi isminde keşfi açık bir şahıs vardı.

Muhterem Üstaz hazretleri onu sık sık yemeğe davet ederler ve yanlarına oturturlardı.

O da istemeyerek titrek eliyle muhterem Üstaz'ın üzerine yemek döktüğü olurdu.

Mahmud Sami hazretleri bu hali hoş karşılarlar, üzülmezler, o şahıs gittikten sonra sabunla bezle yağ lekeleri temizlenirdi.

Tevazu öyle nihayeti, hududu olmayan bir ummandır ki,

bir insanın tevazudan nasibi ne kadar ise insanlık değeri de o kadardır.

Hakiki keramet de budur.

Bir şair tevazu hakkında ne güzel demiş:

O rütbe-i mürte fidir, kasr-ı bünyad-ı tevazu kim,
temininden, riyaz-ı cennet'e nezzare kâbildir.

 

[ABDULLAH4]

İnsanlık Değeri Tevâzû


Bir Ramazan günü, ailesi (muhterem validemiz) ve bir ma'nevi oğlu ile Hicaz yolculuğu yapmışlardı.

Dört ay kadar bu mübarek diyarda kalıp haccı edadan sonra İstanbul'a döneceklerdi.

Medine-i Münevverede kiraladıkları evin, kendileri, muhterem validemizle, yaşları ilerlemiş oldukları için zemin katma, evladı da birinci kat meşgul olduğu için ikinci kata yerleşmişlerdi.

İki gün sonra Ramazan ayı ilan edildi.

O günden sonra herkes oruçlarına başlamış, Mescid-i Nebevî ve diğer camilerde de teravih namazı kılınmaya başlamıştı.

Ramazan-ı şerif olması bakımından sahur vakti, muhterem Üstaz hazretleri, muhterem refikaları ile müştereken hazırladıkları yemeklerle dolu büyükçe

yemek tepsisinin alıp bu yaşça kendilerinden hayli küçük olan evladının bulunduğu dik basamaklı ikinci kata günlerce yemek taşımışlardı

Evladı, her ne kadar "Efendim, biz size hizmet için gelmiştik" dedi ise de bir türlü bu alî hareketi önleyememişti.

Bu âlicenablık, bu yüksek tevazu ve engin gönüllülük karşısında evladı da göz yaşlarını tutamamış ve günlerce kendisine gelememişti.

HER güzel hal ve hareket kendilerinde toplanmıştı.

Yüzlerindeki beşaşet, güler yüzlülük daimi idi.

Ahlakları letafetin zirvesinde idi.
Lisanlarındaki halavet, ölçülülük tarif edilemezdi.

Edaları, her hal ve hareketleri zarif idi.

Şerîat'ın kabul etmediği hariç hiç bir şeye itiraz etmezlerdi.

Herkesin özürlerini kabul ederler ve bütün mahlukata karşı sonsuz şefkat beslerlerdi.

Her hal ve hareketlerinde garazsız ve ivazsız ihlas gene ihlas, istikamet gene istikamet görülürdü.

 

[ABDULLAH4]

İnsanlık Değeri Tevâzû


Kendileri o kadar mahviyyet sahibi olmalarına rağmen, Beytullah, Mescid-i Nebevi ve diğer uhrevi muhitlerde, makamlarda kendilerine karşı yapılan aşırı

tazim ve merasimden üzülürler, bu gibi hareket ve tutumları yersiz, ma'nasız görürler ve "Biz Cenab-ı Hakk'ın aciz bir kuluyuz" derlerdi.

Kendisinde şiddetli bir kabz hali hisseden ve huzurlarına çıkıp, kendilerinden bunun izalesi için müracaat eden bir evladına hitaben de keza:

-Evladım, biz de Cenab-ı Hakk'ın aciz bir kuluyuz.

Cenab-ı Hakk'a istiğfar et, Sallallahu aleyhi ve sellem efendimiz hazretlerinin ruhaniyetine sığın ve şu duaya devam et buyurmuşlardır.

Cenab-ı Hakk'ın nusreti, Sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz'in ruhaniyeti ve Muhterem Mürşid'in himmeti ile o evladının sıkıntılı, kabz hali kısa bir zamanda mündefi olmuş ve bast hali teessüs etmiştir.


MEFHAR'İ mevcudat, Eşref-i mahlukat Sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz hazretlerinin tevazu hakkındaki hadis-i şerifleri:

-Cenab-ı Hak "tevazu ediniz" diye bana emir buyurdu.

- Bir kimse Allah korkusuyla tevazu ederse, Cenab-ı Hak da O'nu alî eder, (yükseltir)

- Mütevazi olmadıkça zahid olamazsınız.

- Fukara ile beraber bulunmak tevazudandır.

- Size cennetlik olanları haber vereyim mi?

Her zayıf ve mütevazi kimsedir ki, eğer Allah'a yemin etse Allah ona ihsan eder.

Size cehennemlik olan kimseleri haber vereyim im?

Cefa eden, kaba, kibirli olan kimsedir.

 

[ABDULLAH4]

İnsanlık Değeri Tevâzû


- Ne mutlu meskenete düşmeden tevazu gösterenlere, masiyete düşmeden helalinden kazanıp,

muhtaçlara yardım edenlere, yoksullara,

düşkünlere yardım edenlere ve ne mutlu fıkıh ve hikmet ehli ile yaranlık edenlere.

- Allah bir kulu hidayete erdirdiği, suretini güzelleştirdiği, O'nun maksudu olmayan dereceye yükselttiği

ve bununla beraber Ona tevazu verdiği zaman, bu hal Allah'tan bir temizliktir.

Dört şey vardır ki Allah onları sevdiklerine verir:

1. Yersiz ve kötü söz konuşmamasını bilmek

2. Allah'a tevekkül

3. Tevazu

4. Kötülüklerden el çekmek.

- Kerem takvadır, şeref tevazudur, sağlam ve kat'i inanç kalp zenginliğidir.

- Tevazu edin, fukara ile hemmeclis olun. Böylece Allah indinde kıymetiniz olur ve kibirden çıkarsınız.

- Tevazu, kulda yükselmeden başka bir şey artırmaz. Tevazu edin ki, Allah sizi yükselisin.

- Gene bir gün Peygamberimiz sahabesine dedi ki:

- Bana ne oluyor ki sizde ibadetin halavetini göremiyorum? Sahabe sordu:

- İbadetin halaveti nedir Ey Allah'ın Rasulu? Peygamberimiz buyurdular.

- Tevazu...

Yine Hace-i kainat - Sallallahu aleyhi vesellem - Efendimiz hazretleri:

- Allah Teala bana tevazu üzere olmamı emreyledi. Hiç bir kimse diğerine karşı büyüklenmesin.

- İmanın kemalini isteyen, tevazu göstersin ve fakir iken de sadaka versin. Bu iki huy, insanı kamil derecesine yükseltir buyurmuşlardır.

 

[ABDULLAH4]

İnsanlık Değeri Tevâzû


Veysel Karanî - kuddise sırruhu-buyuruyor:

-"Yükseklik aradım tevazu da buldum."

Ahmed bin Antakî -kuddise sırruhu-

-"En muazzam tevazu, sendeki kibri defedip, hışmı öldüren tevazudur" buyuruyor.

Cüneyd Bağdadî -kuddise sırruhu-

-"Tevazu, iki cihan halkına karşı büyüklük taslamaman ve Hakk teala ile müstağni olmandır" buyurmuşlardır.

Ebû Bekr Verrak -kuddise sırruhu-

-"Yakin, kalbi mütevazi kılar ve kemal bulur" buyurmuştur.

İbni Semmak -kuddise sırruhu-

-"En şerefli tevazu, kendini hiç kimseden üstün görmemendir" buyurmuştur.
Abdullah İbni Mübarek -kuddise sırruhu-

-"Tevazu, dünyada kibirli olana karşı kibirli, mütevazi olana karşı aşağı gönüllü olmandır" buyurmuşlardır.

Süleyman Daranî -kuddise sırruhu- buyuruyor:

-"Ameline bakıp asla kendini beğenmemen ve hiç şımarmamandır.

- Gene:

- Kul kendi nefsini gördüğü müddetçe asla tevazu göstermiş olmaz.

Fudayl İbni İyaz -kuddise sırruhu-

-"Tevazu, ister cahilden, ister çocuktan duyulsa da hakkı tereddütsüz kabul etmektir" buyurmuştur.

 

[ABDULLAH4]

İnsanlık Değeri Tevâzû


Ahmed erRifaf -kuddusi sırruhu- buyuruyor:

-"Akıllı olmanın alametleri şunlardır:

- Darlık zamanında sabır

- Genişlikte tevazu sahibi olmak

- Her işte itidali muhafaza etmek

- Bazı cahiller sanır ki, bu tarikat dedi ve dendi gibi sözlerle, para, mal, dıştan yapılan amellerle elde edilir.

Hayır, Allah'a yemin ederim ki, ona ancak sadakat ve tevazu, kalb kırıklığı ile erilir.

Yani doğruluk, tevazu, engin gönül, cihan süsünden geçmek ve varlığı Allah yoluna harcamakla erilir.


- Halkın ağırlığını yüklen, tevazuun iyi olsun.

- Mürüvvet sahibi olmak şu dört temele dayanır:

- İyi huya sahip olmak

- Mütevazi olmak

- Cömert olmak

- Nefse muhalif davranmak

-Tevazu sevgi doğurur, kanaat rahatlık getirir.

Yusuf esbat -kuddise sırruhu-

-"Tevazuun son noktası, evden dışarı çıktığın karşılaştığın her şahsın senden daha üstün olduğunu bilmendir" ve

-"Az vera'a çok amele verilen sevabı verirler. Az tevazua çok mücahedeye verilen ecri verirler" buyurmuşlardır.

 

[ABDULLAH4]

İnsanlık Değeri Tevâzû


Yahya îbn-i Muaz -kuddise sırruhu-

-"En yüksek takva tevazudur" buyurmuştur.

Hamdun Kassar -kuddise sırruhu-

-"Tevazu, ne dünyada ne de ahirette hiç kimseyi kendine muhtaç görmemendir" buyurmuşlardır.

Tevazu hakkında, Ahmed-el-Farukî Serhendî -kuddise sırruhu-
-"Toprak ol toprak ki, gül bitsin sende topraktan başka kansan yok güle" buyurmuşlardır.

İsa -aleyhisselam- buyuruyor:

-"Mahsul, ovadaki sulu ve yumuşak toprakta yetişir.

Dağlarda, sert topraklarda yetişmez.

Bunun gibi hikmet de mütevazi olanların kalblerinde gelişir, kibirlilerin kalblerinde gelişmez.

Bir kimse başını yükseğe kaldırırsa tavana değer ve yaralanır.

Fakat başını eğerse tavan ona gölgelik olur ve kendini korur" buyurmuşlardır.

Amr İbn'i Şeybe -kuddise sırruhu- anlatır:

-"Mekke'de Safa ile Merve arasında bulunuyorduk.

Bir adamın katır üzerinde geldiğini, etrafındaki hizmetçilerin herkese karşı sert davrandıklarını,

adamın da heybet ve ithişam içinde olduğunu gördük.

Aradan yıllar geçti, deve üzerinde Bağdat'a girdim.

Orada başı açık, yalın ayak, uzun saçlı, pejmürde bir adam gördüm.

Tanıyacak gibi oldum. Kendisine dikkatle bakıyordum.

Adam bakışımın sebebini sordu.

Ben de kendisine "seni birisine benzetiyorum" dedim ve kime benzettiğimi anlattım.

O adam da: "İşte o gördüğün benim. Tevazu gösterilmesi gereken yerde kibirlendim. Şimdi bu hale düştüm" dedi.

 

[ABDULLAH4]

İnsanlık Değeri Tevâzû


Gene tevazu hakkında Mustafa Necati Bursalı efendi der ki:

Gökten gevherler yağsa, taş yine vermez çiçek

Toprak ol ki, toprakta nice güller bitecek...

Ve Muhammed Bahaüddin -kuddise sırruhu-buyururlar ki:

-Bu kadar iflas ve bî-hasıllık ki bende var; layık değildir ki, kimse benim selamımı ala.

Lakin Hak teala beni halk arasında rüsvay edip, halkı bana meşgul kıldı. Kimseler benden haberdar değildir.

Gene buyurdular:

-Bu tankta kusur sahibi olan kimseye gerektir ki, tazarru ve tezellül edip acz ve kusurlarını idrak ederek sülük eder.

Halk der ki "bizim tankımızda rizayat yoktur"

Bundan büyük riyazat mı olur ki? Hatırı cemî masivadan kesip, nisbet-i huzur-u maallah'ı hıfz ede...

Şam Ziyaretleri

ŞAM şehri, evliyaullah'ın pek bol bulunduğu mübarek bir beldedir.

Meczüblan, abdalları, ehl-i keşifleri ile meşhurdur.

Her hac yolculuğunda Şam'ı şerîfe uğranılır, birkaç gün kalınır, ehibba ve esdika ziyaretleri yapılırdı.

Bilal-i Habeşî gibi bir çok ashab-ı kiram ve meşayih-i zevi'l-ihtiram hazeratırının kabirleri ziyaret edilirdi.

Muhterem Üstaz Hazretlerinin yolu Şam'a uğradığı zaman oranın yüksek sınıfı, ma'neviyat ehli, adeta bayram yaparlar, büyük toplantılar tertîb ederler, ziyafet verirlerdi.

O zamanın kalbur üstü Şeyh Mekkî Kettanî, Şeyh Abdülvehhab Salahı, Şeyh Said Burhanî, Şeyh Bedreddin Galeyanî, Şeyh Ahmed Güftarî, Şeyh Hasan Habennekî, Şeyh İzzet ve refikleri, Şeyh Abdurrahman Meczüb ve daha bir çok mümtaz, ilmiye sınıfına mensüb eşhas bu ma'nevî ziyafet meclisinde bulunurlardı.

 

[ABDULLAH4]

İnsanlık Değeri Tevâzû

Bilhassa Üstaz hazretlerinin bulunduğu; meclislere büyük değer verirlerdi.

Sohbetler büyük bir sessizlik içinde olur, herkes kulak kesilirdi.

Üstaz hazretleri arapçayı ağır ağır, düşüne düşüne, tane tane kelimeleri yerli yerinde olarak konuşurlardı.

Şam halkı keramete çok düşkündürler.

Muhterem Üstaz onların bu isteklerini bildikleri için, "efdali sahabe Ebu Bekr Sıddîk radıyallahu anh dan hiç bir keramet görülmediğini" ifade ile "ihlasa ve kulluğa sarılmanın en faideli yol olduğunu" ima ederlerdi.

İlim ve hatm-i hace meclislerinin reisliğini (Üstaz Şam'da kaldığı müddetçe) kendilerine tevdî ederler,

tereddüt ettikleri mühim mevzular hakkında sualler sorarlar ve tam, noksansız olarak cevablar alırlar ve bundan çok müteşekkir kalırlardı.

Muhterem Üstaz kabir ziyaretleri içinde ayrıca bir gün ayırırlardı.

Bilal-i Habeşî, Ebü'd-derda, Muaz İbni Cebel, Şeyhulekber Muhyiddin Arabi, Mevlana Halid ve diğer türbeler ziyaret edilirdi.

Hatta bir gün Mevlana Halid hazretleri ziyaret edilmişti.

Oradan Şemsiye Camii İmamı Ya'kub efendi hazretlerininziyaretine gidilecekti. Taksi çağrıldı, otomobile binildi...

Meğerse şoför ehl-i keşif birisi imiş.

Yolda giderken"ben nur görüyorum, ben nur görüyorum" diye feryad etmeye başladı.

Zorlukla direksiyona hakim oluyordu.

Hepimiz heyecanlanmıştık.

Elhamdülillah, nihayet kazasız, belasız istenilen yere geldik ve Ya'kub Efendi ziyaret edildi...

 

[ABDULLAH4]

İnsanlık Değeri Tevâzû


Muhterem Üstaz bu Zat'a karşı istisnaî bir hürmet gösterirlerdi, "hallidir" derlerdi.

Bu "hallidir" kelimesini herkese kullanmazlardı.

Halbuki aslen Arnavut olan Ya'kub Efendi gerek Arapça'yı,

gerek Türkçe'yi zorlukla konuşabiliyordu.

Halbuki Şam'da nice fesahat ve belagat ehli insanlar vardı.

Ya'kub Efendi kuddise sırruh 100 yaşını birkaç sene geçtikten sonra ahirete irtihal etmişler ve son senelerine kadar devamlı olarak haccetmişlerdi.

Rabbimiz Teala hazretleri cümlemizi şefaatlarına nail eylesin! Amin...

Büyük Bir Makamda Bir Allah Dostunun Amin Demesi
Bir hac seferimizde Şam'da idik. Her yolculuğumuzda olduğu gibi gene

Muhyiddini Arabî hazretlerinin mübarek türbeleri ziyaret ediliyor ve ruhlarına Fatiha-i şerife gönderiliyordu.

Cezayir Fransız harbi uzun zamandan beri devam ediyordu.

Modern, zalim Fransız ordusunun karşısında, kahraman Cezayirliler on binlerce şehid verdikleri halde düşmanı tepelemek hususunda sebat gösteriyorlardı...

Bizler, Şeyh-i Ekber'in türbesinde iken Cezayir'den onbeş kişi kadar bir hey'et gelmiş,

Cenab-ı Hak'tan Muhyiddin-i Arabî hürmetine Cezayir'deki Fransızların hezîmete uğraması zelîl ve mahkür bir vaziyette çekilip gitmesi niyazında bulunuyordu.

Yalvarmavegözyaşları yarım saat kadar devam etti.

Onlar dua ettikçe muhterem Üstazın amin, amin dediği duyuluyordu,

Bir gün sonra Şam gazetelerinde Cezayirlilerin, galip geldiklerini zalim Fransızların bozgun bir vaziyette çekildiklerini ve harpte mağlub olduklarını okuduk.

Halbuki on iki senedir harp devam etmekte idi.

1987 NİSAN ALTINOLUK

 

[ABDULLAH4]

Tefekkür-i Mevt

​

Tefekkür-i mevte devam etmek pek mühim ibadetlerdendir.

Ölümü anmağa devam edenin kalbinde, dünyaya karşı olan meyl-i muhabbet azalır.

Dünyanın değer verilmeyecek bir mekan olduğunu yakînen bilir.

Hiç bir gün yoktur ki, bir ahbabımızın veya tanıdığımızın ölümünü, ahirete intikal etdiğini duymuş olmayalım.

Omuzumuzda cenazeleri kabristana götürmemize rağmen kendimiz için bir ibret dersi alıb mütenebbih olabiliyor muyuz?

Bu bizim basiret gözümüzü açıb da, Allahü tealanın rızası yolunda, ahiret için hazırlıklı ol-mamıza sebeb teşkil ediyor mu?

Aynı ölümü kendimizin de tadacağımızı unutuyor muyuz?

Basiret sahihleri için cenaze bir ibret levhasıdır. Ne yazık ki insan oğlu gafildir.

Kendisinin fanî olduğunu bildiği halde, sanki hiç ölmeyecekmiş gibi var kuvvetiyle dünyaya çalışır.

Ne kadar kaçınırsa kaçınsın akıbet kara toprağa gömülecektir.

devamı var