Mustafa CİLASUN Şiirleri

[Mustafa Cilasun]

Gizliğin karanlığında aradığım şafağa!

Gözyaşlarım
Refakat ediyordu
Uzandığın her umudun
Boşluğunda yaşadığım perişanlığa

Açılamıyordum
Her geçen gün katlanan
Gizliğin karanlığında aradığım şafağa

Kendimle
Barışık olmayan
Sırra kadem keşmekeşliğin

Hasretini
Yaşadığım berraklığın
İtminanlığını sunacak rehberin

Benliğimin
Amaçsızlığı yaştan
Avuntularının seyriyle uzaktan

Neyi
Arayacağımızın
İdrak edilemeyen bilinçsizliğiyle

Düşünmenin
Fakirliği ne kadar
korkunçmuş meğer fark edilince

Bir değerin
Atfedilmesi için bilgi
Çokluğundan arî bulunmak gibi

Melalimi
Yalnızlığa iten süreç
Mülayimliğin arz ettiği teslimiyettir

Nebatatı
bu denli yakın bulurken
Halimle çelişmem anlaşılmıyor sanki

Neden
İnsanlar için benzer
Yakınlığı hakkıyla kuramıyorum

Alalayarak
Bir yol almanın hazzını
Maslahat gözeterek başaramıyorum

Takiyyelerle
İlmi siyaset iftiharlarının
Halime yakınlığını bulamıyorum bir türlü

Bir şey
Aksa aktır
Karaysa da muhakkak ki karadır
​

Grileri
anlamlandırmak adına
Her nefse şerbet mi ikram etmeliyim

Mizacı
Edinimler ailevi ve fıtridir
Yoksa sosyoloji neyi anlatmaktadır

Övgü
Ve yerginin
Anlamsızlıkta kuvvet bulan hezeyanı

Değerin
Zahir içinde kaybolan
Bir kişiliğin hengamesinden kalanlardır

Kahrını
Çekmek ne kadar
Zor geliyor nefse, umut aşmak için ardır

Kuşun
Güzelliğinde
Yaprağın teslimiyetinde ki aşk-ısadakatte

Ağacın
Kökleriyle mezarın
Sadece kalan ibrete şamil kemikleriyle

Toprağı
Temaşa ederken
Şahit olduklarımı nasıl anlamalıyım

Ve kime
Nasıl anlatayım ki
Hissetmeden hükmetmek
Densizliğin yaşatmamak için sabırla söylesem


Mustafa CİLASUN​

 

[Mustafa Cilasun]

Gözyaşları suskun mısraları anlatır!

Seyrettiğim
nazarlar neden mahzun,
hıçkırıkları sanki birer kahır


Yüreğinin
sancıları uzaktan okunuyor,
söyle neden ibretli bir satır


Dil
kelam ederken,
gözyaşları bir bir sırrı
aşikar eylerken hani hatır


Nefesin müddeti
Rahmet içindir,mağfiretin
nasibinde ki sahiptir ister sabır


Şefkat
tepelerinde bir çınar olsa
ne yazar, ne müthiş sancı var


Gök
gürülderken,
yağmur düşerken, yaprak
medet içindedir yar


Hangi
niyazı şehretsen,
içinde gizlenen bir hayat
hikayesi yürek dağlar


Umut
adeta sabrın penceresinden,
kanaatin sürur bahşeden
ve deminden ardır yar


Evladın
arsa, ecdadının yanında
taşkınlık yapma,
sabırdan ayrılma


Çoçuğunun
yolunda kul köle olup
sakın ha haddi aşma,
onun melalini anla


Ne zaman
edepte kusur edersen,
adabın lahçesini öğrenmeden
kal edersen yanma


Hak,
hakikatin temasıdır,
suhulet içinde ki aynasıdır,
duygusallığı kapılma


Evladı
terbiye edeceğim diye,
hatırı katletme,
gönülleri hisset ve incitme


Yaşlılık
sünnetullahtır,
har nefesin vakti sırdır,
Rahmet sahibi kimdir, sinme


İzan
ve ihsan gönlün payesidir,
inayetin sevda hikayesidir,
vefayıda silip süpürme


Şayet
annen ve baban yanındaysa
onların sahibi kimdir,
anla asla ve yüksünme


Çocuk
rahme düşünce neden
heyecan yaşanır, umuda
bin bir sualle bağlanılır


Şefkatin
ülfeti o an ve beklenen
saatte gönüllerde
bereketiyle dillenip ağlanır


Ümit
nedir, veren kimdir,
nefes niçin müddetlidir,


Sabi kimin
emanetinde ki beşerdir,
izanın selameti sağlanır


Keyfiyet
ve hevesler neden
bu minval üzre hesaplanır,
doğmadan hazırlıklar yapılır


Bir zamanlar
senin içinde annen ve baban
bu duyguların tercübeleriydi


Bin bir
zahmet içinde sabırla
yuğrulan vicdanlardı,
mazide bir ibret vaktiydi


Yanmayan
ocağın, tütmeyen bacanında
umutları vardı,
hicran içinde nazarlardı


Sabır
onların sinesinde hüküm
süren umut sığınağıydı,
acziyet için kanaat acıydı


Kız evladı
gülerken, gelinlik vakti
gelip hevesler derlenirken,
anne yüreği sancılıdır


Hangi
sualin aynasına baksa,
endişenin sırrına vakıf olup
hülyaları aydınlatsa sızıdır


Suskunlaşan
babası ise vicdanı ile başbaşa
kalan sakin ve melül
bir candır ki dağlansa


Emanetin
ehline teslimiyeti
sadakatin zahir olan ilmidir,
tedbir ve iştişare elzemdir,
korkular zansa




Mustafa CİLASUN​

 

[Mustafa Cilasun]

Vakit şahittir, aşk letafettir, ölüm aşka eriştir!

Başlamıştı yine
yüreğime karlar yağmaya
Umutlarım ki
sırılsıklam olarak hastalansa
​

Sessizliğin hüznü
halimi burksa da aldırma
Bakalım ne çıkacaktı,
durağın yalnızlığında

Hani bazen,
unutulan bir hicran kuşatır ya
Nereye baksan
hazan sinende azap olunca
​

Hal efkârın
salıncağında ağlayarak bakınca
Yinede aldırma
nasıl olsa umut aşk tadında

Dinlediğim
hüzzam eser nedense bir başka
Saz ağlıyor, şair
içimi okuyor, şevkte sızıysa
​

Şayet sancılar
ruhumda anlamlaşan
umutsa,sen hiç korkma,
o aşk kalbimin sağanağında

Şöyle geriye
yaslanınca işte atim bambaşka
Hani mazinin sayfaları
aşkla taranınca aşkla
​

Mavera heyecanı
vuslat olarak aşk bahtında
İnsan ihsanla anlam
bulunca, aşkı anlayınca

Nedense canlar
koşturuyor bir avcı hazında
Aşk insan kimliğinde
hakkıyla anlaşılmazsa
​

Kalp bizzat
sahibine yabancılaşınca unutma
Zevk başka, idrak
aklın pervazında solunca

Hani bir
“ölü ölmüş” derler duyarsın ya anla
Lakin o insan ki,
tefekkür ülfetinden uzaksa
​

Sen yinede
halin fakirliğinde uyuklama yaşa
Vakit şahittir,
aşk letafettir, ölüm aşka eriştir

Artık hiç üzülme,
umutlar berekete vesileyse
Azimet hikmetin
sevdasındaki aşkın etkisiyse
​

Sabrın dirliğinde
asla üşüme filiz aşk şevkinde
Toprak o gün refakat
ederek aşkı kabul edince

Yinede ağlamayı
ihmal etme zira aşk seyrinde
Vahdet ihlâsın fevkinde
ruhunla bütünleşince
​

Kalbin inayet için
illaki nöbette ve sürur içinde
Muhabbet selamın
güzelliğinde aşk ateşi sende

Ne kadar feda
olursan ecirle sabrı yudumlarsan
Umudunu aşk yolunda
harmanlayıp nur olursan
​

Arifin ihsanında
yarensin ve veli ilminde nefessin
Arızı sancılar korkutmaz,
kalbine hicranı koymaz

Nefesinde mahzunluk
bulunmaz aşk hali yormaz
Kim ne derse desin
sadece akılla sırat bulunmaz
​

Aşk vicdanı kuşatır
aklı olgunlaştırır nefsi anlatır
Kim yaren olmak isterse,
aşkın sızısıyla manalaşır


Mustafa CİLASUN
​

 

[Mustafa Cilasun]

Bahtın için ah etme,hikmeti sırrı kaide!

​

​

​

İnsan
niye çırpınır
Keder içinde kahırdır,
ah uzarı vardır​

​

Suskun
çığlıkları için
sabırla yol almaktadır​

​

Umudun
hülyasına dalıp,
efkunu aydınlatmaktadır​

​

Yeis sürurdan
azade bir hicrandır, gam
endişeyi gölgeleyen nazardır​

​

İnsan
her haliyke hissiyatına
ram olan candır​

​

Akıl
ve izan kimi zaman
ihmal edilen bir dramdır​

​

Buğulu gözler
neden düşündüren farktır,
hissetmek bile ihsandır​

​

Lakin azimet
ve iradi olmak hakikatin
sülbünden neşet eden sanattır​

​

İnsan için
fazilet olan makamdır,
tedbir ve teslimiyet
müşterekliği vicdandır​

​

Hak,
aşkın ve sevdanın
firkatine eriştiren umuttur​

​

Gönül
ihsan için niyetlenir,
ecriyle ceht edip
zikrederse vuslattır​

​

Makam
ve mevki kalbin
adresi değil, nefsin
cazibesinde ki saltanattır​

​

Kul olmak için
çilede haşrolmak ve onun
şevkiyle yol almak rikkat tacıdır​

​

Takva
dillenen şekliyet değil,
sukut ettiren sabrın zanaatıdır,
edeb-i cenahıdır​

​

Nefes
kimin kudretinde ki
ihsandır, müddeti niye sırdır​

​

Her yıl
ziyaret edilen
ve farizası için derlenen
kabe ziyareti kime ezadır​

​

Bilmeden
taat etmek nasıl bir sevdadır,
taklit üzre vicdanı hasretmek
ne garip sedadır​

​

İnsan
aklıyla ve fikriyle
terennüm eden aşk ve meşkin
umut bekçisidir, nasip ne vakittir​

​

Kahır içinde
kal etmek, dillenen aşkı
lekeleyen bir acziyettir,
feda olmak nasıl edeptir​

​

Ey
ruhuma emreden ve
sualiyle vaktini bekleyen yar​

​

Sen ki
yaratan ve nihayetinden
haberdar olan Rahmansın​

​

İnsan
ve melek farkını
dillendiren fermansın,
iradenin sultanısın​

​

Emanetin
ve ehliyetin farkına vasıl
olmayan canların umut sığınağısın​

​

Sen bilirsin,
sen kerim olan mağfiretsin,
vaktin ecrinde ki
en ülvi ümit ve şevkin sahibisin​

​

​

Mustafa CİLASUN​

 

[Mustafa Cilasun]

Sanki Filistin sokakları!

Tavukçu
mahallesindeyim...


Meskun
bir mıntıka
ve oldukça sakin bir sanduka


Sakinleri çok melul,
şaşkınlık içinde nazar ediyorlar


Çocuklar
her ne kadar oynasalarda,
vurgun var içlerinde


İç çekişleri,
merak halinde ki çekinceleri
dile gelmiyor nedense


Şehremin
denen yöneticiler kimbilir
hangi meşguliyetin derdinde


Mülki amir
illa nüfus sahibine mi
icabet edecek


Kapıda
karşılayıp, istek
ve temennileri
ajandasına kaydedecek


Bu fakir
ve düşkün nefeslerin halleriyle
kimler hakkıyla ilgilenecek


Solmaya
yüz tutan bıçkın
umutları yeniden yeşerip,
şevkle filizlenecek


Tütmeyen bacalar,
yanmayan ocaklar hangi
ihlasın endişesine girecek


Her taraf
adeta viran içinde


Kapılar
kırık dökük,
pencerelerin perdeleri delik deşik


Her evin
yanı olmuş birer çöplük,
zavallı çocukların suçu ne


Öksüz ve garip
olmak mı kabahatleri,
yoksa mahzunluk aşikar değil mi


İçimi titreten
bu hakikat karşısında,
servetin hesabını yapamayanlar kimdi


Güya her bir
tarafa aşevleri koymuşlar


Yağmurun
altında bekleyen
zavallı nisalar, öksüren çocuklar


Bir umut için
solgun halleriyle haber
bekleyen böylesi suskun yolcular


Köylerinden
iş için heveslenip, yolda
kalmış ibretli sancılar, ne sabırlılar


Ey edebin
rahlesinde ki nazarlar,
ne zaman garibin derdine derman olacaklar


Mustafa CİLASUN​

 

[Mustafa Cilasun]

İnsan, nefsi olan candır,kanacaktır!

​

​

Ne vakit
aldanacak olursan
Keşkelerin kapısına sığınıp
yanıp, hıçkırsan


Nefesin
ülfetini unutup,
ah u zar ile
durmadan çırpınsan


Akılsız ve
izansızlıkla suçlayıp,
sokak sokak dert ortağı arasan


Teselli bulmak
adına rastgele heveslerine dalıp
dağlansan ve ayılsan


Sonra
bir düş sanıp,
çarelere başvursan


Her yadınla
ibretle yol almaya alışsan
Sınırlı sorumluluk için başlasan


İnsan,
kimi zaman aldatır
Bir şey sanır,
nefsin telakkilerine bulaşır


Heyecan
adına sırnasır,garip
birşekilde çıkış için hesaplaşır


Hak
ve hakikat o an
halinden hayli uzaktır


Yalnız
ve suskun zamanalarda
bir yol bulmak için çırpınır


Nasılsa
o an başaracağına inanır,
lakin lekeleri anbean hayıflatır


Ne vakit
ah etse,ukteleri
sinesinden ayıklanır


Gün kararır,
nefes azalır,
gözler kapanır


Hangi
düşü görse
bir çare adına bakınır


İnsan
ruhun ve kalbin
umudunda farktır


Akıl ve
izan bakımından
sırra ducar olan muhataptır


İnşirah
kalbin tacı,
ruhun esin duasıdır,
sürurla gelen ardır


Maksadı
olmayan bir nefes için
ne acı bir figandır,
ah u gamdır


Mürvet
ve fazilet
sevdanın cenk
mihrakından yakarıştır


Kul olmak
niyet ve hidayetin
emek harcıdır


Aşk,
ruhun gıdası,
kalbin ilacıdır




Mustafa CİLASUN​

 

[Mustafa Cilasun]

Şehrin yitik nefes ve suskun melalleri!

İnsan düşünmeden edemiyor
On ve suskun bırakan hicran sualleri derliyor
Neden insana kıymet sadece görsellikte serdediliyor
Ruhu ve kalp zaviyesi niçin ihmal ediliyor
Beşeri insanlaştıran idrak öteleniyor
Ten ve nefs cazibesi işleniyor


Şehreminden bahşetmiştik
Eminlik adına yetki verilen nefesler demiştik
Ve fakat ne kadar bir yetkiyle mucehhez kıldık bilmedik
Birçok bakanlığın bütçesinden fazla olan rantı fark etmedik
Nasıl olsa elemin demiştik, neden sessizleştik
Susturulan kim varsa görmezden geldik


İnsan ruhu ve kalbiyle farktır
Akıl ve izanıyla muhatap alınan bir nazardır
Mütemadiyen kale alınmayan tahkik,nasıl bir vicdandır
Yoksa merak sadece nefsi hazlar için mi sığınaktır
Hesdabın ahirinden kimler mesul olacaktır
Kurtulmak adına vesileler aranacaktır


Görsellik adına her plan işliyor
Bu uğurda yarım bırakılan projeler gözden geçiyor
Tüketen bir toplum olmak için şartlar hazır hale getiriliyor
Nefsi ve zafiyeti olan can, her desiseyi ihmal etmiyor
Bir haz için hangi değerlerden vazgeçiliyor
İhdas edenler ise edepsizce gülüyor


Şehrin her vechesi bilinmeli
Vurgun yemiş nice gönüller asla ihmal edilmemeli
Yaşlı ve caresiz nisalar eve mahkum edilip, hor görülmemeli
Takatsizleşen babalar sokak nöbetlerine gitmemeli
Elemin denen her kimse bu hakka nezaret etmeli
Gülmek adına bir tebessüm esirgenmemeli


Nereye baksam beton yığınları var
Sanki bilakis katlediliyor çaresizlik içinde ki yeşil alanlar
Avm.lerde ki sergilenen surturan oyuıncaklar, bakan çocuklar
Ebeveyn adına nahoş çığlıklar, edepten erileşen soluklar
İnsanı sadece meşgul etmek için çözüm boşlukları
Gecleri derdest etmek adına nahoşlukları


Gencin ayyuka çıkan narası kime
Bin hüzün içinde gizlediği yitik berduşluk sanki bir gaile
Gülerken ağlayan kimdir,ailevi sorunları neden gizlenen bedeldir
Aldanan hangi saikin nefesi ve iradesinden vazgeçiren şerdir
Nefsi bu kadar ihya etmek felah için kifayet edecek midir
Geriye kalmış çaresiz nedamet neyi beklemektedir



Mustafa CİLASUN​

 

[Mustafa Cilasun]

Nankör olma, solmak için çırpınma!

Aşk, ne
hülyanın insicamında

Ne de
vicdanın inşirahsız
vecdinin sığınağındadır

Aşk,
ruhun ve halin
edebinde ki farktır

Her
senasında ihlas
ve izan birer kalbi nazardır

Hesabın
mahiyetinde ki ar-ı nardır
Vuslat adına aşk-ı zamandır

Hangi
kitabı okursan oku
Korkunun ve ezasında neden
titrer her doku

Zan içinde yaşatan
hangi saikten
südur eden bir sorgu

Hürriyet
ruhun sürurundan
nükseden bir olgu

Hiçlikte
derstur kılan hangi risalede
dillenen bir edeb-i korku

Oku
lakin yaban kalmadan,
vasıl olmadan aşk esin
zerketmeyen netametli bir konu

Her ne
hata edersen
annen yüksünmez

Baban ise
yüzgöz olmamakk için
sinesinde ki sırrı aşikar eylemez

Her defasında
eza veren sırnaşlık
ederdemle hulüse gelmez

Ruhun figanı
neden sessizlik içinde ki
vicdanda ki haline erişemez

İraden
zafiyetten vazgeçmez,
hevesler hüzün içinde bedelleşmez

Bir tebessümün
annenin yüreğine su serpemez
Babanın hicranı dinmez,gönlü niye gülmez



Mustafa CİLASUN​

 

[Mustafa Cilasun]

Gönül neylesin,lahza nasıl haber versin!

​

​

​

Ne
sualler bitiyor
Ne izanım
derlemek için kifayet ediyor

Gönlüm
nasıl bir senanın
melalinde sessizce inliyor​

​

İdrakime
geçit vetmiyor,vicdanın
sukunetiyle vakit titretiyor​

​

Yüreğin meyli
umut ve şevkin sürur
bahşeden esini için sabrediyor​

​

Kimi zaman
kanaat her hikmetse
yüzümü güldürmüyor​

​

İşte
o vakit hüzün
iliklerime kadar işliyor
Hicran ruhumdan sökün ediyor​

​

İnsanım,
kul olmak için varım
Edebin
her kadresinne
muhtaç bir nazarım​

​

Beşer olmaktan
kurtulmaktır muradım,
akıldır azığım​

​

İdrak
ruhumdan seslenen hissiyatım,
hakikatadır merakım​

​

Nefsin
esaretine ne kadar uzak kalırsam
mesrur olan bir vicdanım​

​

Her vakit
hicrana yaban değildir
nefes-i ah u zarım​

​

Fikretmektir,
ibret için hasretmektir niyazım
Her nefes aziz olmalıdır der kanaatım​

​

Dün itibarı ile
defnettik pak nisayı
Edebin ve hizmetin en
aşinasında ki mahsus vicdanı​

​

Her vakit
tebessüm eden bir şevk-i baharı,
umut içinde ki nidayı​

​

Teslimiyet içinde
haşrolunan itminanı,
sukunet içinde ki o güzel canı​

​

Kayın validemdi,
ihsan ve inayetiçinde
gayreti olan hicrandı​

​

Evlatları için
pelesenk olan fedakardı,
çile için adaydı​

​

Çektiği
sıkıntılar ve hastalıklar
ne faziletli eda arıydı​

​

Zorluk
ve meşakkat
onu hiç yıldırmamıştı​

​

Ne vakit
onu ansam rahatım
Şahit olduğum her lahzada
kefil olmak için hazırım​

​

İnsan ve nisa
adına ne muazzam
bir kitabın muhatabıydım​

​

Her mısrasında
ibretin ve çilenin umut için
derlendiği kanaatındayım​

​

Kayserinin
Yahyalı ilçesinde ve
bereeketli köyü kirazlı nazıydı​

​

Varlıklı
bir ailenin en küçük kızıydı,
şefkat adına nazırdı​

​

Yokluk
içinde geçen nice
ömürlerin sır sığınağıydı​

​

Veren
el olmak adına farktı,
sabırla yıkanmıştı​

​

Rahmetli Hacı
Hasan efendiye bağlıydı
Hizmetinde bulunan ve duasını
alan bahtiyar bir nisaydı​

​

Ne zaman
onun zatından bahsetse
derin bir muhabbet okunurdu​

​

Kayreriye
ne zaman gelirse misafirleri
olmak adına kuşku duymazdı​

​

Hafız
ve imam hatip olan
Rahmetli Mükremin hocanın
mahzun refikasıydı​

​

Ondokuzyıl önce
ondan ayrılmanın
hicranıyla ağlardı​

​

İçinin
yanğınlığını sabırla
dağlayan bir inhisardı​

​

Ne zaman misafir
gelse kerimeleri coşardı
Aile sevgisi adına
en en güzel bir izandı​

​

Niyaz ediyor
ve Rahmet diliyorum​

​

En güzel
makamkara layıktır
teslimiyet içinde söylüyorum​

​

Sinemde derlediğim
ne varsa onun adına
hasretmek için can atıyorum​

​

Evlatlarının
samimi ve naiflik içinde ki
hizmetlerine imreniyorum​

​

Rahmetin
ve mağfiretin her an
yanımızda olduğu aşikarken​

​

Kulluk
adına perişanlığıma
nasılda hayıflanıyorum​

​

Mekanları
Cennet olsun, ruhları şad olsun​

​

Mustafa CİLASUN​

 

[Mustafa Cilasun]

Aşk, nar-ı sevdadır,ar-ınazardır!

Aşk,
edebin senası
Arifin hülyası,
mahzunun rüyasıdır

Aşk,
lahzada ki vaktin
en latif hülasasıdır

Ruhun
firkatte ki bela
ahdinin manası

Kalbi
karargah kılan
nurun edasıdır

Fikrin
ve zikrin
fecrinde ahu zardır
Takvanın ülfet cenahıdır

Aşk,
nefsin nizamı
Aklı terbiye
eden futühatıdır

Hevesin
alinde ki
hakikatin şiarıdır

Umut
için bel
bağlatan nidadır

Vuslata
eriştiren sevdadır
İbretin en makul nazarı
İdrakin aşk-ı edasıdır

Aşk,
ölümde dirilten
Varlıkta
sevindirmeyen hazdır

Suyun
melalinde ki
sırrın aksisedasıdır

Bahtın
şevkinde ki naif kanatı
İradeyi azmettiren sanattır

Nefsi
esir eden ilhamdır
Köle etmeyen ardır

Aşk,
mazlumun ahında
Zalime korku
zerkeden batındadır

Aşk,
ruhu sürura erdiren fark
Kalbi inşiraha eriştiren sırdır

Umudu
soldurmayan muştu

Vicdan
lisanında yanıştır
Hu içinde uyanıştır

İnsan için emek
Akıl için niyette ki meşktir
Ecri ihsana
dönüştüren mevkidir

Ten ve beden
için hilmdir
Cezbi gaile değildir

Keramete
asla maruf
Olmayan edeptir

Kul
kimliğinde ki mertlik
Beşer hükmünden
çıkartan ehliyettir

Selahiyet
akıl ve irade içindir
Yoksa nefs ne gerektir

Ruh
evvelin feri
Zahirin hakikat iksiridir

Ölüm
içinde ki
Dirilmenin seceresidir

Yanmak
ateşe atfedilen nurun
Suhuletinde ki ümit nişanesidir

Edep ve çile
içinde ki şevktir
Aşk, halin demidir



Mustafa CİLASUN​

 

[Mustafa Cilasun]

Vicdan nefsin aline şöyle mahzun bakınca!

Sessizliğin
derinliğe doğru uzanıyorum
Korkularımın sağanağında
umutları yoklayarak soluyorum
Kalbimin sayfalarını okuyarak,
ruhumun lekelerinden korkuyorum

Bir an hasretin
sancısı çıkıyor karşıma
Her ne kadar sevgiden
anlamadan egomla barışık olsam da
Vicdanım nefsime acıyarak baksa da,
o vakit uyanıyorum sabaha

Kalbimde
filizlenmiş sevdanın hazzı olsa
Aşk fakirliğim cihanın sedasından
duyularak halimi utandırsa
Vuslat edep indinde, edebiyat için
yapılan fütuhat olarak anılırsa

Hüzünlü
yutkunmalarım eşlik ediyor bana
Kitabı celilin hakikatlerinden
sadır olan nasihatler karşımda
Lakin hicranım acizliğimle kalbime
bir şeyler anlatmaya çalışsa da

O sevgilinin
güzelliği zarifliğiyle kuşatınca
Yârin süruru ruhumda filizlenerek
hakikatle irfanlaşmayınca
İnsan kimliğime şuur, aklım ve
vicdanıma aşkın sancısını salmayınca

Göz pınarlarım
sağanağını hüzünle boşalınca
Halimi soran, meramımla dostluk
kurmaya çalışan olmayınca
Sukutumun çığlıkları sol yanımdan
sancılarla takatsizliğimi artırınca

El açıyorum
fakirliğimin acizlik hüviyetinde
Ademiyetim nesiller boyu
genlerimle yüzleşerek kükrese de
Umutlarım gülün [URL="http://www.edebiyatdefteri.com/guzel/siirleri/"]güzel[/URL]liğinde ki
berekette ve rahmetin yegânesinde

Her ne kadar
nefsim vicdanıma hükmetse
Kalbim inşirah için vakti saati
an için derleyerek kanat etse
Ruhum, ölüm dirliğinde asude
haberleri halime hikâye etmesi öğütse

Ey sevgili
böyle işte yalnızlığımın nefesiyle
Sen her ne kadar sessizliğinde
tefekkür halini benimsesen de
Hasretim dinmiyor ne hikmetse,
sevgiaşk için tezahür eden değerse

Vicdan safiyetinde
ve gönlüm edep dileyince
Sesim çıkmıyor dil acılar içinde
meramını hıfzetmek isteyince
Hissiyat sığlığında acizliğime
hükmederek sefilliği halime teslim edince




Mustafa CİLASUN
​

 

[Mustafa Cilasun]

Her nabza göre şerbet veremem!

Evet, bu hakikati teslim etmeliyim
İlm-isiyaset diyene iltifat etmeden
Vicdanın sesiyle hareket etmeliyim
Akıl ve izan farkını idrak etmeliyim


Umman gönülde yaşayan bir sevda
Kelam, fikrin edasında ki vecdi nida
Şayet aşk, nefsin ihyasında ki harsa
Olmaz hiçbir derde deva, eza boşuna


İnsan, kul olmak için sırrı revandır
Ne canan ve ne de nar için manadır
Köle olmak ne vakit sevda nazarıdır
İhsan ve inayet, aşkın mütealasıdır


Ne zaman bir ah etsem sızım gamdır
Yeis neden şevkten uzak bir zamandır
Hazan hüznü yaşamak için mi vardır
Umut hangi bahtın ibrette mizanıdır


Gönül sığ olusa, nefs hükmetmedecek
Akıl ve izan fikrin azlığına ne diyecek
Merak ilmin bir şubesidir kim bilecek
İrade, azmin halinde huluse erişecek


Mizan korkutmasın hakk-ı sevdadır
İnsan için en ulvi bir meyan şavkıdır
Aşk için vazgeçilmez bir ar-ı itibardır
Hak ve hukuk niye vardır,aşk nardır


Menfaat tellalları niye etrafı kuşattı
Ruh, en soysuzun kalinde ki sancıydı
İnsanı köleleştiren kavga nefs tacıydı
Çaresiz bırakılan kulda ibret acısıydı


Siyaset asla bir rantın payesi olamaz
Hakka karşı kullanıp ihsan bulunmaz
Dünya adına ne varsa fanidir sığmaz
Ruh ve kalp vicdanın halinde uyumaz


Edep, insanın en erdemli seceresidir
Nar ve nur içinde ki bereketin halidir
Sineler niye mahzunluk için firkattir
Vuslat, ruhun vazgeçilmez peyesidir


Kul,ihsana erişinde kalbi nazar eder
Zan ve ezadan arileşerek hakka gider
İhlaslı bir gönül aşkta yok olmak ister
Maşuk için iraden mahiyette ki değer




Mustafa CİLASUN​

 

[Mustafa Cilasun]

Bir sessizliğin hicran zerkeden nefesisin!

Ey gönlümün dinmeyen sızısı
Biliyorum gayrı alnımın yazısı
Zihnimde tarumardır harikası
Ne güzeldir çekilen gönül yarası

Ey gönül dilimin şahane cilası
Rüyalarımın dinmeyen esintisi
Gözümün araladığı sis perdesi
Hayat hikâyesinin firkat senası

Dil aciz, gönlüm hasretine deniz
Umutlarım mı demir almış sensiz
Şimdi martılar sessiz, ten hissiz
Gönlüm ahenksiz, sensiz şevksiz

Her gelen haberde hatta mailde
Arandım öyle bakardım sessizce
Gecenin makûs renginin seyrinde
Yıldızlar refakatiyle esenlik kimde

Şimdi neredesin, ne haldesin söyle
Çık artık ortaya sessizliğe gömülme
Bir kelam eyle hisset gönlümü dinle
Gecelerde dirilme, yıldızlarla serilme



Mustafa CİLASUN​

 

[Mustafa Cilasun]

Nefes bitince,nefs niye endişe içinde!

Hangi sualden başlasam bir sızı var
İlimsiz bir izan nasıl inşiraha kanar
Akıl vuslat için ey suskunlaşan o yar
Yalan ve yanlış yapan kul niye ağlar


Ruhun dinmeyen sancısı hicrandır
Hüzne kanmış nefes şevk-i bizardır
Ecel sinemde bekleyen bir sevdadır
Lahza ki niçin idrakimde sırrı ardır


Ey nutku durmuş can, anı vicdansın
Bela ahdinin dağarcığında ki farksın
Suskun çığlıkların halinde ne ararsın
Sinende, ikamet eden zanla bakarsın


Aşk,ruhun firkatinde sevday-ı ardır
Vuslat meşkinden dem vuran sigadır
Umut ve ufuk sinenin en baki tacıdır
Kalbi kuraklık ne müthiş bir beladır


Hangi mahkemeye gidersen git ağla
Ruhtan nükseden figanın sırrını anla
Yanmak, hakkın rızasına kanmaktır
Mesnetsiz, hiçbir kimseyi yargılama


İzansız nazar, belayı def etmez yakar
İsnad edilen hangi suç varsa hak arar
Ruhun ilminden aşktır kaza ve kader
İraden bizzat kitab-ı kelamını yazar


Her insan beşer olarak doğan ardır
İnsan olmak adına ehliyete ducardır
Kul olmak hidayet cenahında farktır
Azim ve niyet hakikatin şiarındandır


Tefekkür-ü mevt neden sırr-ı edadır
İlimsiz bir izan için hakikat cefadır
Fikretmek için ilim niçin zarurattır
Kulu zandan kurtaran o ihlas aşktır




Mustafa CİLASUN​

 

[Mustafa Cilasun]

Bir demdir ruhun firkati, kalbin edebi!

Nefes müddeti içinde ki aşk-ı meramdır
Ram olduğu her ne varsa serab-ı hardır
Akıl ve izan inşirah sevdalı bir nazardır
Ruh firkatin aşka ducar kılan zamandır


Kölelik nefsin her halinde mukadderdir
Talim ve terbiye edilmedikçe de elemdir
İrade sahibi için azmetmek te mürvettir
Mavera, mizan sevdasında aşk-ı edeptir


İnsan nefsiyle yol alan baht-ı namzettir
İdrak ve azim hakikat için muvazenedir
Vicdan ötenin vecdinden söz eden ferdir
Kul, yaratan Rabbin ahsen-i takvimidir


Kim söz eder şerrin o latif hikayesinden
Ruhu esir eden hevesinden, sefilliğinden
Kalbi lekeleyen kin ve husumet dilinden
Narın haşyet sunan sırr-ı ürpertisinden


Cüret etmek, şer için nasıl aşk-ı felahtır
Karahgah olan kalbi kurutan bir hardır
Cehalet ruhun kadrinde olmayan zandır
Kul akıl ve ihsanı fark etmeyen nazardır


Aşk, ruhun şevki, kalbin umut ahengidir
Vaktin şahitliğinde nükseden ülvi esindir
Niyet ve emeğin sabır ve kanaat rengidir
İhlas ve şevkin, kulluk gerekçesindendir




Mustafa CİLASUN​

 

[Mustafa Cilasun]

Ey gönlümün sukut eden naif hasreti!

Ne vakit bir ah etsem içim titret aniden
Sinemde derlediğim meyan sadetinden
Hüzün zerkeden kederin sessiz sesinden
Sinemi burkan hicranın ümit şevkinden


Nereye baksam, gözlerim arar nedense
Yalnızlık nükseder sessiz tebessümünde
Yadımda silinmeyen en nadide edebinle
Sessizlik, bir demdir bahtımın kadrinde


Ne söylesem kifayet etmez artık bilirimA
Yalnızlık rıhtımında ki mahzun biriyim
Müddet-i nefes ne kadar bitap neyleyim
Ruhumun firkatinden, kal eden nefesim


Hasret ki sanki sinemde sırrın hitabıdır
Yazılmaya ram olan, hicran fermanıdır
Elem hangi sahranın vicdanında nardır
Hüzün yüreğimi vuran nazarın farkıdır


Ne kadar suskun sokakları adımlasam
Düşen her yağrağın bağrında yansam
İçimi titreten nidanın ikazına sarılsam
Ruhumu teskin eden feyzinde durulsam


Kul bu kadar mı acizleşir gönül dilinde
Hadsiz teslimiyet niye hevesin kadrinde
Umudu solduran bir emel neyin azminde
Akıl ve izan ruhun lisanında ki gerekçede




Mustafa CİLASUN​

 

[Mustafa Cilasun]

Haydi!

Yetsin artık
Yıllara sari
sukut ettiren nazar

İbretin resmi
yadımda her vakit
hicran içinde yatar

Bir lahza
yok ki dile gelmesin,
içimi titretmeden geçsin yakar

Hasretin
eşşiz kitabı ruhumun
vecdinde sanki bir nar

Ey hazan
sen müthiş ayetsin
tefekkür sinemde açar

Nereye
temaşa etsem
sevdası içimde yatar

Kader derler
Ruhun ve kalbin
firakından bihaberler

Sessizce sual
etsem akıl niye var,
irade kanaattır yar

Emel hırs
olmadan umutlaşmalı,
ufkunu karartmamalı yakar

Nefsi
maslahatlar
her zaman
yolda koyar ve yorar

Kalbin
eşşiz bir lehçesi var,
aşk kokar

Gülün
yadında edep
en ulvi nazar

Artık
gel diyemem
Nasibin perdesini
aralamaya erişemem

İnşirahın
ruhuma seslenen
inhisarını elbette bilemem

Heves için
gam çekip beyhude
yere istikametler belirleyemem

Ümidi
hiçbir zaman katledip,
görmezden geleemem

Hareket
ve kuvvet kimin
sualinden vazgeçemem

İradem
adına zafiyetlere
taviz veremem

Ey gönlümde ki hicran
Neden bir ömür
sinemde ikamet ettin

Her burukluğumda
yanımda biterdin,
hiç tükenmedin

Hüznümle
refakat edip, ruhumun
düşen kadrelerinde demlendin

Her
dirilişin ölümünde ne
latif bir ibret ve derstin

Bir karşılık
beklemeden ve
yüksünmeden estin

Aşkın
en nadide olan
suhuletinde ki ahenktin

Ne zaman sala verilse
Ötenin serencamı
bir bir ömüme serilse

Nefsin
hüzün zerkeden kederi
derlenip ruhumda esse

Aklım o vakit
iradem için azmetmeyi
izanıma birçırpıda öğretse

Edebin
deruniliği hiçbir zaman
gönlümü terk etmeyen ferse

Umutlarım
bahtın mizanında
hicran ile beklemekte

Her arefe
şevkin şiarında
ki bir sırr-ı nasipse

Neye
üzülürüm ki
gönlüm onu şehretse




Mustafa CİLASUN​

 

[Mustafa Cilasun]

Yanmak!

Ruhun
lisanına kanmaktır
Kalbin inşirah
saadetinde aşk yaşamaktır

Ten adına
lüzum etmeyen bir zandır
Vicdan kitabında ki yakarıştır

Vuslata
erdiren sırrı nidadır
Edebin alinde ki hakikattır

Akıl
mutlak olan sanattır
Kul için akleden
bir furkanın nazarıdır

Hak ve hakikate
müptela olan bir farktır
İzan ile istikamet belirleyen sağnaktır

Kim ondan
habersizse müthiş yalnızdır
Zira o dikkate
ram olan bir fermandır

Vicdan
rahlesinde
talim gören ardır

İrade
ne ülfetli bir haktır
Yaratan Rabbin
tevdi eyladiği vuslattır

Sultanlık
adına takvaya
eriştiren hak şiarıdır

Vahdet için
inşirah sunan azn-i aşktır
Yoksa fena fillah olmak yeksandır

Şeref ve itibar
ihsan ile nişandır
Hilmin iksirinde ki lisandır

Ne kadar
nefsin demindesin
Her halin perdesinde
ki sefil bir nefessin

Neden hak ,
hukuk adına
dert edinmeyen bir zadesin

Hangi
ilmin mümtelası
olan bir taklid-i fersin

Şekliyet
için hala
kimlere meyledersin

Ne derler
adına hala beyhudesin
Gayp sırdır,
nasip umuttur bilir misin

İçinde artan
zelzeleye dikkar et

Afet adına
nasıl büyük bir zillet,
kalbindedir nezaret

Hergün
ölen kim,
söyle ecelin midir ibret

Nefsin
teyakkuza
geçmiş nasıl şirret

Kabirler
açılırken miskinlik
nükseder ey halvet

Derin bir
tefekkür erbabı
hani nerde durma iltica et

Zira
öte zamandır,
edebiyle ruha seslenen vicdandır

Kul
aşk için vardır,
ihlas ne müthiş bir hazdır

Gülerken
ağlamayı ihmal etme

Gözyaşlarının
ruhtan esin zerkeden
sızısından vazgeçme

Çileyi
asla öteleme,
düşküne bakıpta es geçme

Nefes
müddet-i şiarında ki
sevdadır zan ile lekeleme

Önyargılar
ne necis tufandır
ruhuna refakat ettirme

O vakit
akıl ve tahkik
nasıl bir ziyandır düşünsene

İraden
adına muhakemeden
vazgeçip kalbini esir etme



Mustafa CİLASUN​

 

[Mustafa Cilasun]

Edep, kalbin hasleti, ruhun vecdidir!

Rabbim
insan olmayı nasip etsin
Müsvettelerinden esirgesin​

Nefesin

azizliğinde
Daim eylesin​

Yalan

ve yanlıştan
sarf-ı nazar etmeyi öğretsin​

Ömür

kitabının ülfetinde
şevk ihsan etsin​

Kalbi

sürur vecdiyle
iman etmeyi ihya etsin​

Azim

ve iradeyi
kalp ve iman
rahlesinde eğitsin​

Edepten

arileşen nefesin
şerrinden emin eylesin​

İlmin

zaruretinde,
aklımı hakikat
ecrinde hasretsin​

Emr-i

bilmağruf için ceht
eden hanifliği halk etsin​

Ne kadar

azmin var ise ihlas
içinde şereflendirsin​

Mazlumun

ahını işiten ve titreyen
bir gönlü dirilsin​

Solmaya

yüz tutan umutları
bereketlendirip şevk versin​

Ne kadar

hakkı gaspedilen
nefes varsa ümitlendirsin​

Çilenin

ecrinde ki aşkın
latifliğini ruhta filizlendirsin​

Annenin

sütü kadar ak olan kalbi
muvazeneyi kaybettirmesin​

Aklın ve

izanın terbiyeye
muhtaç halini
irademe nasip etsin​

Erdem

ve ihsan sinemin
meyanında hiç eksilmesin​

Cennet ve

cehennemden ziyade
rızası için kuvvet bahşetsin​

Fersiz göz,
ilimsiz söz, takatsiz
nazın ibretini göstersin

Şekliyet

için kurban olan tenleri
hidayetiyle şereflendirsin​

İdrak ve

izanlarına iman bereketini
ihsan ederek güçlendirsin​

Hastanın

umudunda, yolcunun
sukutunda, sabinin
mahzunluğundan nükseden hali​

Ruhun

ve gönlümün firkatinde
ki sevda ile titretsin​

Heves
ve arzunun

hesabında ki vecden
kalbimi arileştirmesin​

Fasıkın

fasıklığından
kalbimi emin eyleyip,
ürperti hissettirmesin​

Zalim
sadece nefsine
zulmaden nefestir,

eza ve çile nefsi için bedellidir​

Şerrine
ve desiselerine

yakın eylemesin,
nefsimi imrendirmesin​

Varlık adına

tekebbürü sinemde
ikamet ettirmesin,
hilmin ülfetiyle nefeslendirsin​

Ecel
ne suhuletli
bir vicdandır,

Narı

içinde barındıran
hicrandır, aşk için vuslattır

Dünyayı
sinesinde taşıyan
kılmasın, emelleri uğruna
telef olan vicdan yapmasın​

Kabrin

sukunetinde
aziz eyleyip sessizce
ağlayıp yakartsın​

Her nefesi

ilim ve irfansız bırakmasın,
muvazene içinde yaşatsın.(Amin)​

Mustafa CİLASUN​

 

[Mustafa Cilasun]

Halin kitabından söz eder melal!

​

​

​

Zahirde
sukut halindedir

İki surun
içinde derlenmeyi
bekleyen sanki ümittir​

​

Düşünmek
niye kalbi muvazene
için zarurettir​

​

Ruh niçin
sessizliğin ilimiden
kal eden dinmeyen seyrüserdir​

​

İki kulak
dinmemeyi ister
Nefsin ne kadar da dirense
zan yüreğini hapseder​

​

Asabiyet neden
tefekkürü pedeleyen
ve kalbi yıldıran bedel​

​

Akıl ve izan
hesabın rahlesinde yazılan
kitabın ecrinde nükseden seher​

​

Umut, kalbin
sevday-ı nazarıdır
Ruhun kadrinden
kelam eden hissiyatın bahtıdır​

​

İrade
ne muazzam bir sanatın
saadetinde ki azmi şahikasıdır​

​

Beşer, insan
olmaya namzet bir figandır,
kulluk için ram olan hicrandır​

​

Dil
ne kadar gayret
etse yinede nafile​

​

Ruhun ve
kalbin sedasından ceht
etmezse kim için bekleyen bela​

​

Nefsin
terbiyeye muhtaç hali
zaten her akıl için aşikar olan seda​

​

Yoksa
zafiyetler hüccet ister,
hata ve sevaplar lahzadan
medet bekleyen inkita​

​

Yazmak,
halin şehri için ecirdir​

​

Nefs adına
dile gelen ne varsa,
ibretin mizanında ki ahenktir​

​

Nazar eden
hangi yürek öteden
ari olan bir nefestir,
yoksa hesap beyhudemidir​

​

Ruhun
sahibi kulundan
ne beklemektedir, ​

​

Hidayet
en makul olan
bir aşk-ı gerekçedir​

​

Ne kadar
kal etsem,
figan dinmiyor​

​

Hülasa
edilmek istenen hak ve
hakikat kalbi inşirahı bekliyor​

​

Aşk,
ne latif bir esindir,
hangi lisanın feyzinden
şevk bahşeden sigadır isteniyor​

​

Nafile yere
yazmak ruhum için ağır geliyor,
vaktin şahitleri umut içinde bekliyor​

​

​

Mustafa CİLASUN​