Bizzat şahit olmasam da bir arkadaşım da aynen bu şekilde ailesinden muzdarip. Maddiyat ve evlat ayrımcılığı. İnsanlar evlatlarını niye ayırır onu hiç bi zaman anlayamam. Ama şu var ki öğrendiğim; Bir evlat ahiret saadetini istiyorsa, bilhassa da yaşlılarsa, anne babasını üzmeyecek, onlarla sılai rahimi kesmiyecek, gönüllerini hoş tutacak, onlara öf bile demeyecek, onlara şefkat ve merhametle muamele edecek. Ayetle sabittir bu. Yok eğer diyorsa ki, ben ahiret saadeti değil, dünyada olsun mesud bahtiyar olayım. Onun dahi yolu aynıdır.
Çocukluğuna inersek, anne baba evlatlarının en aciz olduğu zamanda ne olursa olsun, şefkatle muamele etmişlerdir. Anne 9 ay karnında taşımış, çilesini çekmiş.. Bugünkü hal ne olursa olsun, onların sadece şu hakları dahi ödenmez. Evladın anne babada hakkı yok ki, onların vermediği maddi bişeyden dolayı onlara kırılsın, darılsın, onlardan davacı olsun. Ebeveyn cihetinden ne kadar ayrımcılık olursa olsun, evladın üzerine düşen ayetteki tavsiyeleri uygulamaktır. Sabırla, tenkid etmeden, isyan etmeden bunları yaparsa, Allah karşılığını dünyada dahi verir.
“Onlardan biri veya her ikisi senin yanında ihtiyarlık çağına erişecek olursa, onlara sakın ‘Öf’ bile deme, onları azarlama; onlara güzel söz söyle. Onlara merhamet ve tevazu kanadını ger ve de ki: ‘Ey Rabbim, nasıl onlar beni küçükken besleyip büyüttülerse, Sen de onlara öylece merhamet buyur.’ Sizin içinizde olanı Rabbiniz hakkıyla bilir. Eğer siz salih kimseler olursanız, muhakkak ki O, kendisine yönelenler için çok bağışlayıcıdır.” İsrâ Sûresi, 17:23-25.
