Konuya cevap cer

Cevap: Hubab - Sayfa: 136

inkılâpları garip olmadığı gibi, küfür ve dalâlet mânâsı da tâzip edici bir Cehennemi, imân ve hidâyet de bir Cenneti intaç edeceğinde istib’ad yoktur.

İ’lem eyyühe’l-aziz! Tohum olacak bir habbenin kalbi, yani içi delindiği zaman, elbette sümbüllenip neşvünemâ bulamaz, ölür gider. Kezâlik, ene ile tâbir edilen enâniyetin kalbi, “Allah Allah” zikrinin şuâ ve hararetiyle yanıp delinirse, büyüyüp gafletle firavunlaşamaz. Ve Hâlık-ı Semâvat ve Arza isyan edemez. O zikr-i İlâhî sâyesinde ene mahvolur.

İşte Nakşibendîler, zikir hususunda ittihaz ettikleri zikr-i hafî sayesinde, kalbin fethiyle, ene ve enâniyet mikrobunu öldürmeye ve şeytanın emirberi olan nefs-i emmârenin başını kırmaya muvaffak olmuşlardır. Kezâlik, Kâdirîler de, zikr-i cehrî sayesinde tabiat tâğutlarını tarümâr etmişlerdir.

İ’lem eyyühe’l-aziz! Âlemde herşeyin yüzünde hikmet eserleri göründüğü gibi, en uzak, en geniş, en ince kesretin tabakaları üstünde de hikmet, ihtimam eserleri görülmektedir. Evet, kesret ve tekessürün müntehası ve neticesi olan insanın sahife-i vechinde, cephesinde, cildinde, ellerinin içlerinde kalem-i kaderle pek çok çizgiler, hatlar, nakışlar, nişanlar yazılmıştır. Malûmdur ki, insanın şu sahifelerinde yazılan o kelimeler, harfler, noktalar, harekeler, ruh-u insanîde bulunan mânâlara, mâneviyatlara delâlet ettikleri gibi, fıtratında kader tarafından yazılan mektuplara da işaretleri vardır. Arkadaş, insanın geçen sahifelerine kaderin yazdığı haşiye, tesadüf ve ittifakın dühulüne bir menfez bırakmamıştır.

Hâlık-ı Semâvat ve Arz: gökleri ve yeri yaratan Allah	Kâdirî: (bk. bilgiler)
Nakşibendî: (bk. bilgiler – Nakşî/Nakşîbendiler)	dalâlet: doğru yoldan sapkınlık
delâlet etmek: delil olmak, işaret etmek	dühul: içeri girme, müdahele etme
emirber: emri yerine getirmeye hazır	ene: ben, benlik
enâniyet: benlik	firavunlaşmak: kendisini Firavun gibi ilâh seviyesinde büyük görme
fıtrat: yaratılış, mizaç	gaflet: sorumsuzluk, âhiretten ve Allah’ın emir ve yasaklarından habersiz davranma
garip: şaşırtıcı, tuhaf	habbe: dane, tohum
hararet: ısı, sıcaklık	hareke: Arapça'da harflerin hangi ses değeriyle okunacağını gösteren işaretler
haşiye: dipnot, açıklayıcı not	hidayet: doğru ve hak olan yol, İslâmiyet
hikmet: herşeyin belirli gayelere yönelik olarak, mânâlı, faydalı ve tam yerli yerinde olması	husus: mevzu, konu
i'lem eyyühe'l-aziz: "Bil ey aziz, saygıdeğer kardeşim!" mânâsında muhatabı uyarmak ve dikkatini çekmek için kullanılan bir deyim	ihtimam: dikkat, özen, önem verme
inkılâp: dönüşüm, dönüşme	intaç etmek: netice vermek
istib'ad: akıldan uzak tutma, uzak görme	ittifak: anlaşma, birlik
ittihaz etmek: kabullenmek, edinmek	kader kalemi: Allah’ın ezelî ilmi ile kâinatta olmuş ve olacak herşeyi bilip takdir etmesi ve yazması
kalem-i kader: kader kalemi, Allah’ın meydana gelecek hadiseleri olmadan önce takdir etmesi, plânlaması	kesret: çokluk
kezâlik: bunun gibi	küfür: Allah’ı veya Allah’ın kesin olarak bildirdiği herhangi bir şeyi inkâr etmek, inançsızlık, dinsizlik
mahvolmak: yok olmak	malûm: bilinen
menfez: delik	muvaffak olmak: başarmak
mâneviyat: mânevi âleme ait olan şeyler	münteha: en son nokta, netice
nakış: işleme, süsleme	nefs-i emmâre: hazır zevke düşkün ve insanı daima kötülüğe sevk eden duygu
neşvünemâ bulmak: büyüyüp gelişmek	nişan: alâmet, işaret
ruh-u insanî: insan ruhu	sahife-i vech: yüz sayfası; Cenâb-ı Hakkın isimlerini tecellî edip yazıldığı insan yüzü
tabiat tâğutları: tabiat putları; insanları Allah’a karşı isyana sevk eden tabiattaki her şey	tarümâr etmek: dağıtmak, perişan etmek
tekessür: çoğalma	tesadüf: rastlantı
tâbir etme: isimlendirme, ifade edilme	tâzip etme: azap verme, işkence etme
zikir:  Allah lâfzını tekrar edip Onu anma; tas. belirli ifadelerle, belirli  zamanlarda, belirli sayı ve edep kuralları çerçesinde düzenli olarak  Allah’ı anma, hatırlama	zikr-i cehrî: açıktan yüksek sesle veya çevredekilerin duyacağı şekilde yapılan, sesli zikir
zikr-i hafî: gizli zikir; alçak sesle, kişinin ancak kendisinin duyabileceği zikir	zikr-i İlâhî: Allah’ı anma, hatırlama
âlem: dünya, evren	şuâ: ince ışık hüzmesi, ışın