Cevap: Lâsiyyemalar - Sayfa: 67
Malûmdur ki, vaadleri ifa etmemek bir züldür. Hâlık-ı Âlem züll ve zilletlerden münezzehtir. Ve aynı zamanda, o hakikati ihbar eden ehl-i hakikat ve enbiya ve evliya ve asfiya cemaatlerine kâinat bütün âyâtıyla, kelimatıyla, zâhir olarak ihbarlarını teyid ve takviye ediyor. Ey insan! Bu haberden daha doğru bir haber ve bu sözden daha doğru bir söz var mıdır?
Ve keza, bu âlemin mutasarrıfı, dar ve muvakkat şu arz meydanında, âlem-i âhiretin büyük meydanının çok misallerini, nümunelerini her vakit gösteriyor.
Ezcümle: Bahar mevsiminde arzın sathında yapılan nebatî haşirlere dikkat lâzımdır. Evet, altı gün zarfında, o karışık nebatatın tohumlarından ölmüş, çürümüş, kaybolmuş olan cesetleri galatsız, haltsız kemâ fi’s-sâbık inşa ve iâde etmekle, arz meydanında nebatî haşirleri yapan kudret, semâvat ve arzı altı günde halk etmesinden âciz değildir. Ve o kudrete nazaran göz işareti kadar kolay olan haşr-i insanîyi yapmamak imkânı var mıdır? Evet, haşr-i nebatîde kelimeleri, yazıları tamamen silinmiş üç yüz bin kadar sahifeleri, birlikte, bilâhalt ve bilâgalat, kısa bir zamanda eski yazılarını iâde eden bir kudrete tek bir sahifeden ibaret bulunan haşr-i insanî ağır gelir mi? Hâşa!
İşte o kudret sahibi, lisan-ı Kur’ân’la emrettiği,
فَانْظُرْ اِلٰۤى اٰثَارِ رَحْمَتِ اللهِ كَيْفَ يُحْىِ اْلاَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَاۤ اِنَّ ذٰلِكَ لَمُحْىِ الْمَوْتٰى وَهُوَ عَلٰى كُلِّ شَىْءٍ قَدِيرٌ 
1
âyet-i kerimesi bu meselenin hakikat olduğuna sarahatle şehadet ediyor.
Ey aziz arkadaş! Cenâb-ı Hakkın şu tasarrufatından ve şuûnatından anlaşıldı
[NOT]
Dipnot-1 “Şimdi bak Allah’ın rahmet eserlerine: Yeryüzünü ölümünün ardından nasıl diriltiyor. Bunu yapan, elbette ölüleri de öylece diriltecektir. O herşeye hakkıyla kàdirdir.” Rum Sûresi, 30:50.
[/NOT]
| Cenâb-ı Hak: Hakkın tâ kendisi olan, şeref ve yücelik sahibi Allah | Hâlık-ı Âlem: bütün evreni ve varlık âlemini yaratan Allah |
| arz: dünya | asfiya: Hz. Peygamber yolundan giden ilim ve takvâ sahibi velî kullar |
| aziz: çok değerli, izzetli | bilâgalat: hatasız, yanlışsız |
| bilâhalt: karıştırmadan | cemaat: topluluk |
| ehl-i hakikat: hakikat ehli; hakikatlere ulaşan veya ulaşmayı temel alanlar | enbiya: nebiler, peygamberler |
| evliya: Allah’ın sevgili kulları, veliler | ezcümle: meselâ, örneğin |
| galatız: hatasız, yanlışsız | hakikat: her şeyin aslı ve esası, gerçek mahiyeti |
| halk etmek: yaratmak | haltsız: karıştırmaksızın |
| haşir: öldükten sonra âhirette yeniden diriltilip Allah’ın huzurunda toplanma | haşr-i insanî: insanın öldükten sonra âhirette yeniden diriltilip Allah’ın huzuruna getirilmesi |
| haşr-i nebatî: bitkilerin öldükten sonra her baharda yeniden yaratılması | hâşa: asla öyle değil |
| ifa etmek: yerine getirmek | ihbar: haber verme |
| inşa etmek: bina etmek, yapmak | kelimat: kelimeler |
kemâ fi’s-sâbık: aynen eskisi gibi
| keza: bunun gibi |
| kudret: güç, iktidar; Allah’ın bütün varlığı kuşatan güç ve muktedir olan iktidarı | lisan-ı Kur'ân: Kur’ân dili ve lisanı |
| malûm: bilinen | misal: benzer |
| mutasarrıf: mülkünde dilediği gibi tasarruf eden | muvakkat: geçici |
| münezzeh: arınmış, temiz | nazaran: bakarak, –göre |
| nebatat: bitkiler | nebatî: bitkisel |
| nümune: örnek | sarahatle: açık bir şekilde |
| satıh: yüzey | semâvat: gökler |
| takviye: güçlendirme, destekleme | tasarrufat: tasarruflar, herşeyi dilediği gibi kullanma ve yönetmeye dair işler |
| teyid: doğrulama | vaad: verilen söz |
| zillet: alçaklık, aşağılık | zâhir: açık, görünür |
| zül: alçaklık | âciz: güçsüz |
| âlem-i âhiret: öldükten sonraki hayat, âhiret âlemi | âyât: âyetler, deliller |
| şehadet etmek: şahid olmak | şuûnat: hâller, durumlar, işler |
